Deze morgen wat langer geslapen. Gene stress. Wist wel nog niet hoe ik in Kutaisi zou geraken. Blijkbaar is er maar één bus vroeg in de ochtend. Mijn gastvrouw zei dat ik moest op de autostrade gaan staan en een bus tegenhouden die van Tbilisi kwam. Das weer eens iets anders. De taxichauffeur die me naar de autostrade bracht noemde al de Belgische voetballers op die hij kende tot Pfaff en Preud’Homme. Hij legde ook goed uit welke kant ik van de autostrade moest nemen. Allé zou niet in de verkeerde richting vertrekken deze keer.

Ik stond niet alleen te wachten. Er stopte een busje maar er stond enkel in het onleesbaar Georgisch op waarnaar hij ging. Heb het dan maar gevraagd aan iemand die ook stond te wachten. Hij knikte van neen. De volgende drie bussen knikte hij ook van nee. Tot de juiste bus arriveerde en hij teken deed om mee te gaan. De bus zat zo goed als vol. Gelukkig was er nog net een plaatsje. Heb bijna constant gekeken of de route nog klopte op de Maps.me app. Eventjes paniek toen hij een omweg deed, dacht van dit kan toch niet waar zijn. Maar na een half uurtje zaten we terug op koers.

Drie uur later kwam ik aan in Kutaisi. Met mijn nieuwe vrienden van Bolt opnieuw binnen de 5 minuten een taxi geregeld.

Heb eigenlijk niet veel meer uitgestoken. De warmte was vandaag niet te doen. Heb kort wat rondgelopen en dan terrasje gedaan. Een Hoegaarden café tegengekomen, met Belgische vlag.

Dan een marktje gedaan en de komende dagen geregeld, 3 tours op een rij. Morgen terug wat cultuur. Overmorgen canyons en grotten en maandag heb ik ook de tour naar Mestia genomen. Daar zal ik dan wel blijven in plaats van terug te keren. Mestia is in de bergen, ben benieuwd.

Dan nog iets gaan eten. Dat moet ook iedere dag gebeuren. Eerst de Georgische versie van kaaskroketten en daarna Georgische kip. Letterlijk te nemen want het was enkel kip. Is vreemd soms krijg je er patatten en groeten bij en soms niet. Als afsluiter nog een ijsje.