Vandaag zou het een transport dag worden. Zes uur naar Mestia, een bergdorpje die niet echt toegankelijk is. De weg er naar toe was enorm mooi, maar met het nodige heen en weer geschud. Onderweg stopten we aan de 7 grootste dam ter wereld.
Eenmaal in Mestia aangekomen, hebben we een van de beroemde torens beklommen. Elke welgestelde familie had zo’n toren.
Daarna zijn we met skiliftjes naar de top van een berg gegaan om daar te genieten van de uitzichten.
‘s Avonds gaan eten in een leuk restaurantje. Deze keer een brochette met frieten.
Deze morgen een leuk cafeetje gevonden om te ontbijten. Geen 4 pannenkoeken deze keer, maar een croissant met crème.
Om 10 uur stond ik klaar voor de volgende toer. Dit maal zou de groep iets groter zijn. Een koppel Indiërs met hun dochter. Een Australische, een Oezbeekse, ne gast uit Slovakije en een Fransman. Verder nog 3 zussen uit Quatar en een Letse met haar moeder. Terug een mooie mengelmoes.
Eerste stop waren de Prometheus grotten. Was een beetje gelijkaardig als vorig jaar in Slovenië. Was wel een grote bende, zeker 40 man. Ik liet me al snel helemaal naar achter zakken, want ik krijg het ervan als ze in uwe rug zitten te duwen.
Tweede stop waren de hangbruggen bij de Okatse Canyon. In tegenstelling tot de grotten in de felle zon. Maar om er te geraken moesten we van onze minibus overstappen in jeeps. De weg er naar toe was op zijn minst gezegd interessant. Een smalle aardeweg vol putten. We werden goed door elkaar geschud.
Ondertussen was het al 15u en we hadden allemaal enorm veel honger. Het was nog een uur rijden naar de volgende plaatst en daar konden we eten. Het werd er vré gezellig. Ik zat samen bij de Australische, Oezbeekse en 1 van de drie zussen. De Oezbeekse wist hare weg met de wijn, ik bleef bij halve liters.
Na het eten gingen we naar de laatste stop, de Martvili canyon. Daar deden we een boottochtje op de rivier in de canyon. Eindelijk was het eens fris. Er werd flink wat afgelachen.
‘s Avonds had ik eventjes genoeg met Georgisch eten en heb ik een pizza besteld in het Hoegaarden restaurant. Ze hadden wel geen Hoegaarden enkel Stella.
Vandaag stond er maar om 12u iets op het programma, daarom eens op t gemak gaan ontbijten. Een of ander vruchtensap, hele lekker koffie en pannenkoek met Nutella en hazelnoten. Was enorm veel, maar ging tot 3 uur niets meer eten.
Om 12 uur begon de tour. De groep was iets minder spraakzaam dan de vorige toer. Eerste stop de Bagrati kathedraal.
Daarna naar het Motsameta klooster. Was enkel te bereiken via een smalle weg. Rondom rond waren er immers diepe canyons.
Laatste stop was het Gelati klooster. Onze gids was een echte spraakwaterval. Op een heel snel tempo bleef hij maar babbelen over de geschiedenis van de verschillende plaatsen.
Om 15u waren we terug. Kutaisi voelt alhoewel het aantal graden gelijk is aan Tbilisi, veel warmer aan. Het is er veel vochtiger. Blijkbaar door de aanwezigheid van de Zwarte Zee en de bergen die de andere kanten omringen. Ik heb dan wat in het park gezeten om naar mensen te kijken 😁.
Vlug bij een street food winkeltje wat te knabbelen genomen en dan mijne was doen met douchegel 😬.
Nu zit ik te dineren in Sisters. Blijkbaar een goed restaurant, ietsje aan de duurdere kant voor Georgische normen. Wel moeilijk te vinden, staat nergens aangegeven en je moet naar het tweede verdiep van een appartementsgebouw. Ik had geluk want het was volledig gereserveerd. Maar als je alleen bent is er altijd iets vrij. Deze keer geen pinten, maar een rode wijn. Een Saperavi. Als voorgerecht had ik gelezen dat de pumpkin dish heel lekker was. Het was verrukkelijk. Het ziet er misschien niet uit, maar de smaak was zaaalig.
Als hoofdgerecht terug kip. Was de specialiteit van het huis. Kip met pruimen en granaatappel. Zeer goed gekruid, wat koriander en lichtjes pikant.
Als je wat meer betaald is het vaak toch verfijnder 😬. Ben nu nog aan het twijfelen om nog iets erbij te nemen. t Is nog een glas wijn geworden.
Deze morgen wat langer geslapen. Gene stress. Wist wel nog niet hoe ik in Kutaisi zou geraken. Blijkbaar is er maar één bus vroeg in de ochtend. Mijn gastvrouw zei dat ik moest op de autostrade gaan staan en een bus tegenhouden die van Tbilisi kwam. Das weer eens iets anders. De taxichauffeur die me naar de autostrade bracht noemde al de Belgische voetballers op die hij kende tot Pfaff en Preud’Homme. Hij legde ook goed uit welke kant ik van de autostrade moest nemen. Allé zou niet in de verkeerde richting vertrekken deze keer.
Ik stond niet alleen te wachten. Er stopte een busje maar er stond enkel in het onleesbaar Georgisch op waarnaar hij ging. Heb het dan maar gevraagd aan iemand die ook stond te wachten. Hij knikte van neen. De volgende drie bussen knikte hij ook van nee. Tot de juiste bus arriveerde en hij teken deed om mee te gaan. De bus zat zo goed als vol. Gelukkig was er nog net een plaatsje. Heb bijna constant gekeken of de route nog klopte op de Maps.me app. Eventjes paniek toen hij een omweg deed, dacht van dit kan toch niet waar zijn. Maar na een half uurtje zaten we terug op koers.
Drie uur later kwam ik aan in Kutaisi. Met mijn nieuwe vrienden van Bolt opnieuw binnen de 5 minuten een taxi geregeld.
Heb eigenlijk niet veel meer uitgestoken. De warmte was vandaag niet te doen. Heb kort wat rondgelopen en dan terrasje gedaan. Een Hoegaarden café tegengekomen, met Belgische vlag.
Dan een marktje gedaan en de komende dagen geregeld, 3 tours op een rij. Morgen terug wat cultuur. Overmorgen canyons en grotten en maandag heb ik ook de tour naar Mestia genomen. Daar zal ik dan wel blijven in plaats van terug te keren. Mestia is in de bergen, ben benieuwd.
Dan nog iets gaan eten. Dat moet ook iedere dag gebeuren. Eerst de Georgische versie van kaaskroketten en daarna Georgische kip. Letterlijk te nemen want het was enkel kip. Is vreemd soms krijg je er patatten en groeten bij en soms niet. Als afsluiter nog een ijsje.
Vandaag had ik mijn trein naar Gori om 9:40. Ik had gisterenavond al de Bolt app geïnstalleerd, is zoiets als Uber. Het was 6 minuten rijden. En ik wou zeker op tijd zijn in het station. Dus te laatste 9:25 vertrekken. Mijn gastvrouw had voor ontbijt gezorgd en ik wou niet onbeleefd zijn en zeggen dat ik weinig tijd had. Om 9:10u was het ontbijt eindelijk klaar. Ik heb het naar binnen geschrokt, was tevens mijn eerste ontbijt van de reis.
Ik zag op de app dat de volgende taxi op 3 minuten verwijderd was van mij. Dus vlug boeken. En effectief 3 minuten later stond hij aan mijn guesthouse.
Het treinstation dat was iets anders. Een verlaten barak, een vré oude perron en een paar oude treinstellen die stonden te verroesten. Ik stond daar helemaal alleen en er was ook geen personeel te zien in het gebouw. Afwachten dan maar. Om 9:40 komt de trein eraan. Had niet gedacht dat ie op tijd zou zijn. Er stappen wat mensen af, ik kruip op een stampvolle trein. Voor ik maar kon vragen aan iemand of dit de juiste trein is, was ie al vertrokken. Ik stond in het hangetje met een 6tal andere mannen, waarvan de meeste stonden te roken onder een niet roken bord.
Ik begon me ongemakkelijk te voelen en keek via Google Maps welke richting de trein uitging. Zag er niet goed uit. Maar misschien maakt hij nog een bocht. Wishful thinking. Trein ging vlotjes de verkeerde kant op. Damn ik zou terug in Tbilisi staan.
Na half uurtje waren we er. De volgende verrassing stond al te wachten. Ik was omringd door treinsporen. Zonder dat er een manier was om onder of boven de sporen door te lopen. Dan maar net als de rest over de sporen lopen. Voelde me wel wat ongemakkelijk. Volgende hindernis was hoe zou ik nu in Gori raken. Ik kon terug met GoTrip boeken, maar zo last minute zou het me 80 € kosten. Dan maar een mashrutka zoeken. Dit is een gedeeld busje, dat vertrekt als het vol zit. Het busstation was ver dus mijn vrienden van Bolt erbij gehaald, binnen de 3 minuten had ík opnieuw een taxi.
Het busstation was een chaos tot en met. Allemaal taxi’s, bussen, auto’s door elkaar, hevig aan het toeteren. Daarbij nog een mensenmassa die overal tussen wilden. Na een tijdje had ik de juiste minibus gevonden. Ik was de eerste, zat dus lang nog niet vol. Stilletjes aan begon de bus vol te raken en na een half uur konden we eindelijk vertrekken.
In Gori had ik de guesthouse snel gevonden. De gastvrouw was een ontzettende vriendelijke vrouw. Heel behulpzaam en met goede tips om Gori te bezoeken. Eerste stop was het Gori fortress en de memorial of Georgian war heroes.
Daarna wat rondgelopen in het stadje, een terrasje gedaan en kort eens gepiept in de ingang van het Stalin museum.
Heb me dan klaar gemaakt om naar Uplistsikhe te gaan, een oude stad in grotten gemaakt.
Daarna gaan eten en wat frisse pinten nuttigen. Dit maal was het Cutleti. En omdat ik daarna nog honger had heb ik nog een Kachapuri besteld.
