Wat een geluk!!! Ik ben getuige geweest van een heuse arribada.
Straks meer daar over.

Iets wat op mijn to do lijstje stond was de turtle tour in San Juan del Sur. Deze vinden altijd plaats ’s avonds en als je geluk hebt zie je dan een of meerdere schildpadden aan land komen om hun eieren te leggen. Nu ik had dit eenmaal in Indonesië gedaan en het was een prachtige ervaring, maar ik herinner me nog dat het lang wachten was … tot we rond middernacht bezoek kregen van één schildpad. Al stond het op mijn to do lijstje, ik had er plots niet veel zin meer in. Julia was al geweest en zei dat ik het zeker ook moest doen.

Nu gisteren stond ik met de bazin van de hostel mijn vervoer naar Managua te regelen en plots zei ze dat ik de turtle Tour nog niet had gedaan. Deze Tour is namelijk een van hun paradepaardjes want ze ondersteunen namelijk het project om de Olive Ridley schildpad te beschermen. Hij is immers met uitsterven bedreigd. Ze zei ook nog dat er vanavond enorm veel schildpadden zouden zijn. Ik dacht van meh dat zegt ze waarschijnlijk iedere dag, maar ik zou het toch uitproberen en schreef me in.

Rond 19u kregen we een half uurtje uitleg over de schildpadden, het project en waarom ze tot uitsterven bedreigd waren. Dit kwam vooral omdat de eieren aanzien worden als een afrodisiacum. De eieren worden nadat de schildpadden aan land zijn gekomen geroofd en verkocht op de zwarte markt. Daarnaast worden de volwassen schildpadden ook omgebracht om sieraden te maken van hun schild en lederwaren van hun huid.

Daarna moesten we allemaal in een truck voor drie kwartier dolle pret met zwaar door elkaar geschud te worden. De weg naar de beach was verschrikkelijk. Eenmaal aangekomen zagen we langs de weg een groepje mannen met manden staan, dit bleken dus eierrovers te zijn. De gids, iemand van het project en biologe, moest het met lede ogen aanzien. Blijkbaar krijgen ze weinig hulp van de overheid. Ze zetten zelf bewaking is, maar ze zijn met te weinig om het grote strand jaar in en jaar uit in de gaten te houden. De gids ging de ingang betalen en kwam dol enthousiast terug. Het was een arribada, een arribada … !

Wij nog steeds niet beseffend wat een arribada was, stonden wat verdwaasd te kijken. Dan kwam de uitleg. Blijkbaar komen 7 keer per jaar enorm veel schildpadden op hetzelfde moment naar Playa La Flor. En enorm veel betekend hier dus duizenden. De bedoeling is dat duizenden schildpadden elk tot wel meer dan 100 eieren leggen en op deze manier als de kleine schildpadden uitkomen allemaal op de zelfde tijd, zo rond de 50 dagen, ze veel meer kans hebben om te overleven. Safety by numbers. Want op hun weg naar de zee komen ze vele roofdieren tegen. Namelijk vogels en krabben, eenmaal in de zee worden ze opgewacht door allerlei vissen die zich te goed doen aan dit feestmaal.

De gids vroeg hoeveel schildpadden we dachten reeds op het strand waren. Onze schattingen lagen er ver naast. Momenteel waren parkrangers een telling aan het doen en ze zaten al over de achtduizend. Ik kon dit moeilijk geloven. Eerst zien.

Iedereen kreeg een rood lampje, want de schildpadden kunnen niet tegen wit licht en we gingen op weg naar het strand. Stikdonker met een prachtige sterrenhemel. We zaten nog maar net op het strand en daar lag al een schildpad. Amai dat was snel, in Indonesië heb ik daar 5 uur mogen op wachten. De groep liep verder tot er iemand ‘pas op’ tegen me zei. Op nog geen 2 meter van de ene lag al een andere schildpad. Ik was er bijna op gaan staan, ’t is te zeggen overgevallen. Mijn ogen werden wat gewend aan de duisternis en toen viel mijn mond open. Overal waar ik keek, zag ik schildpadden. Je moest werkelijk je weg zoeken naar het water tussen de schildpadden door. Plots kwam er een recht de groep af gekropen en zo traag zijn ze echt niet. Je had de ene nog maar ontweken of er kwam al een andere aanzetten. Je moest constant op je hoede zijn.

Het was werkelijk schitterend. Zoiets had ik nog nooit gezien. Zover je kon kijken zag je honderden schildpadden. We liepen wat verder en de concentratie werd enkel dichter. Na een uurtje of 2 rondgelopen te hebben keerden we terug, a once of a lifetime experience rijker.

PS de foto’s zijn niet van mezelf. Heb alle instellingen gebruikt van mijn camera, maar niets is er scherp of enigszins deftig uitgekozen ☺️. Hier onder toch mijn probeersels.