Het was al 3 uur en ik had nog niets gegeten. Het transport zat wat in mijn kleren en ik ging vandaag als activiteit een terrasje doen, voor de rest van de middag.  La Calzada kan je hier een beetje vergelijken met las Ramblas in Barcelona. Het is een straat die begint aan Parque Central en richting het meer loopt. Het is autovrij en staat vol met terrasjes. Ideaal dus om Granada te leren kennen.

Het eerste pintje ging vlug binnen en de hamburger die volgde ook, was zowaar uitgehongerd. Naast mij zaten twee Nicaraguanen. Plots begon het te stortregenen en iedereen stormde naar binnen. Ik dus ook ?, vond de regen eigenlijk niet erg (nooit gedacht dat ik dit zou zeggen). Maar na dagen zweten was het een welkome verfrissing.

Ik was binnen aan het kijken waar te zitten toen de 2 Nicaraguanen me uitnodigden bij hen te zitten. De een was een artiest de ander werkt bij een telefoonmaatschappij. Beide kwamen uit Managua om Carnaval te vieren. Kevin de jongste van de 2 studeerde ook nog als architect en had de volgende dag een wiskunde examen in Managua. Hoe dit goed zou komen was me een raadsel.

Het ene pintje na het andere volgde, gelukkig had ik ondertussen al een hamburger binnen. We hadden een aantal interessante gesprekken over het leven in Nicaragua, hoe moeilijk het was voor hen, dat de overheid bijna niets deed om de bevolking te helpen en dat de rijken alsmaar rijker werden te koste van de armen.

Na een tijdje beseften ze nog een slaapplaats te moesten zoeken. Nu ik had al problemen gehad om een bed te vinden, zoveel uur later kan dit enkel moeilijker zijn. Heb wat meegelopen om iets te vinden en na 6 hostels dan toch een kamer. Net op tijd want de stoet ging beginnen.

De stoet bestond uit allerlei dans en muziek groepen. Ook enorm veel travestitieten enorm uitgedost, blijkbaar hebben ze in Nicarague geen problemen met travestieten en gay people. In andere latino landen zou dit anders zijn.

Kevin begon ondertussen al enorm aangeschoten te worden. Maar blijkbaar dronk hij nooit. Dat examen zag er slechter en slechter uit. Op het einde van de stoet zijn we dan meegelopen. Tussen allerlei zingende en dansende mensen. Er was enorm veel volk, de straten stonden vol, de sfeer was uitbundig en het was nog steeds enorm heet.

Ulice mijn tweede compagnon kende als artiest enorm veel mensen, werd dus constant voorgesteld. Veel interessante mensen. We zijn dan terug naar la Calzada gegaan. Het was er over de koppen lopen, obers waren constant bezig tafeltjes van binnen naar buiten aan het brengen, op die manier zijn we ook aan een plaats geraakt. Er liepen ook enorm veel straatventers rond met van alles en nog wat. Eentje verkocht ceviche, een beetje Chili saus derbij en het was verrassend lekker.

Uiteindelijk nog aan de praat geraakt met verschillende van Ulice’s vrienden. Op t einde van de avond nog aangeklampt door 2 travestieten, maar heb beleefd gewijgerd …. Er blijven grenzen ?.

Weet niet meer hoe laat ik in mijn bed terecht ben gekomen, weet wel nog dat het enorm zweten was en dat ik blij was dat er nog een fles water naast mijn bed stond ?.