Het zou een rustig dagje worden. Jetlag nog altijd niet overwonnen. Ben dus pas om 11 opgestaan. Eerste stop was een Simkaart aan schaffen. Zonder data rondlopen is toch soms heel ambetant. Ik kreeg een abonnement van 30 dagen unlimited data voor 10 euro. Kan nie klagen. Daarna op een bankje gezeten om met mijn nieuwe data de komende dagen wat te plannen.

Rond 13 uur was het tijd om te eten. Heb een donker lokaal restaurantje gevonden. Om te beginnen een slaatje besteld, heb nog nie veel groenten binnen gehad en daarna een Lobiani. Lijkt op Katchapuri maar is met bonen binnenin.

Daarna de grootste kathedraal van het land bezocht. Was natuurlijk aan de andere kant van de stad, 45 minuten wandelen en t was omhoog 😅.

Daarna terug een half uur wandelen om de kabellift naar een oude kasteel te nemen. Van t kasteel schoot niet veel meer over, maar het zicht was wel de moeite. Op onderstaande foto zie je de friendship bridge. Die hier al lachend the Always brug wordt genoemd, naar het merk van inlegkruisjes.

Als laatste naar the Mother gaan kijken, maar moeilijk om een foto te pakken.

Dan naar het hotel, opfrissen en een plaats om te eten zoeken. Ditmaal Abkhazura, pikante gehaktballen. Was super lekker. Ondertussen zit ik hier op terras, genietend van frisse pinten. Het is nog altijd 24 graden. En mijn blog is weer bij.

Morgen ga ik naar Mtskheta, de oude hoofdstad van Georgië. Het wordt een dagje cultuur.

Deze morgen om 7 uur op, maar het voelt nog altijd aan als Belgische tijd en dat is 5 uur. Veel te vroeg dus. Ik moest een half uurtje wandelen en was maar net op tijd vertrokken. Dat wordt doorstappen. Opnieuw moest ik een brede baan oversteken, nu zesvaks. Dit kan toch niet! Na wat door te lopen kwam ik gelukkig zo’n voetgangerstunnel tegen. Ik kwam 5 minuten te vroeg aan. De gids stond op de opgeven plaats. In de auto zat al een Fin en een Brit. Snel erna kwam er nog een Duitse. Op twee andere hebben we wat moeten wachten een Britse en nog een Duitse. Het was een Europees allegaartje.

Eerst stop was een artificial meer. We zaten in de middle of nowhere.

Daarna hebben we een uurtje gewandeld om de regenboogbergen op te zoeken. Het was hier en daar wat klauteren en wat naar beneden glijden. Maar iedereen heeft het er heelhuids vanaf gebracht.

Na deze woestijn bewandeld te hebben gingen we naar een klooster waar toeristen niet kwamen. Het lag heel afgelegen. Je had zeker een 4×4 nodig om er te geraken. Een monnik in lans zwart gewaad met lange zwarte baard wachtte ons al op. Het klooster was gebouwd in de rotsen en binnen was het enorm fris. Buiten was het een slordige 37 graden.

Daarna hadden we nog de kans een oude toren te beklimmen. Twee zagen het niet zitten omdat het een beetje tricky was.

Daarna gingen we naar het David Gareja klooster. Wat veel toeristischer was.

Tot slot gingen we in een lokaal restaurantje iets eten om als laatste stop een opnieuw wijn te gaan proeven. Ditmaal werd er niet uit flessen geschonken maar uit enorme vaten. De gids die aan het kraantje stond zei dat we stop moesten zeggen. Dit lieten we ons geen twee keer zeggen, allé T is te zeggen de Duitsers de Fin en ikzelf 😬.

Wanneer we rond 18 uur terug in Tbilisi waren zijn we nog met 4 iets gaan eten. Het was vré gezellig.

Vandaag staat er een bezoek van Tbilisi op het programma. Ik zou de gratis stadstoer meedoen. Ik moest een half uurtje wandelen naar de afspreek plaats. Onderweg kwam ik de Dry bridge flea market tegen, stond ook op mijn programma. Dus dit kon ik al afchecken. Het is eigenlijk gewoon een rommelmarkt die elke dag plaats vindt.

Over het verkeer heb ik het al gehad maar als voetganger is het ook geen pretje. Eerst en vooral heb je geen voorrang op de auto’s en daarnaast zijn sommige wegen 4-vaks banen. Probeer deze maar eens over te steken. Als je geluk hebt is er in de buurt een ondergrondse tunnel om de straat over te geraken, in het andere geval is het zelfzeker de baan te trotseren. Ik kom op tijd aan op Liberty square. Na 5 minuutjes komt er me iemand aanspreken of ik er was voor de stadstoer. Het is de gids Georgi. Ik blijk ook alleen te zijn, het wordt dus een privé toer.

Mijn gids hierboven op de foto te zien, vertelde over de geschiedenis, de problemen na de val van de sovjetrepubliek, de issues met de Russen, en nog veel meer. Dacht eerst dat ik het snel beu zou zijn, maar de tijd vloog voorbij. Onderweg een ijsje gegeten met wijnsmaak. Was verrassend lekker.

Verder de nodige kerken bezocht zowel katholiek als orthodox.

Verder nog een ondergrondse bazaar bezocht en dan stond er nog wijnproeven op het programma. Het was echt wel proeven want veel kreeg je niet. Daarna nog een schotje chacha. Is zoals een schnaps. Er is in de stad ook een waterval. Nog nooit gezien in een hoofdstad.

Ondertussen was het 15 uur en buiten het ijsje had ik nog niets gegeten. Het werd dus dringend tijd. Had een adresje gekregen van mijn gids, Zodiaqo. Ik ging me nog eens onderdompelen in de Georgische keuken. Vandaag op het menu Khinkali en Kachapuri. De Khinkali zijn een soort dumplings met binnenin een bouillon en een vulling. Ik heb gekozen voor een champion vulling met kruiden. De Kachapuri lijkt op een pizza maar is eerder brood overvloedig gevuld met kaas. Er zijn 10tallen soorten, maar degene die ik koos is de basis als het ware. Ik zal er later nog andere soorten proberen.

Zit hier op een terrasje om iets te eten in een enorm gezellig straatje. Een mengelmoes van Europees, Aziatisch en Arabisch. Sishabars naast cocktailbars naast islamitische eetgelegenheden.

Maar eerst terug naar vanmorgen. Om 5 uur de wekker gezet om een half uur snoozen later op te staan. Half slapend me klaar gemaakt en bijna de schuttlebus gemist. Tien minuten later in de luchthaven. Had me voorbereid op lange wachttijden. In het nieuws zag je rijen die tot buiten stonden. Eerste obstakel waren 2 madammekes die bij de ingang van de vertrekhallen stonden om te vragen wanneer mijn vlucht was. Je mag immers niet vroeger dan 4 uur op voorhand komen naar de luchthaven. Aan de incheckbalies stond veel volk, maar ik reis met enkel handbagage dus direct naar de security. Was benieuwd. Ik ben er door gevlogen na 15 minuten was ik erdoor, nadat ze grondig mijn paraplu, dat ik nog altijd meesleur, hadden gecontroleerd.

Ontbijtje en dan lang wachten aan de gate. Had me schrik laten aanjagen voor niks. De vlucht was ok, wel veel turbulentie. Het was dan ook geen echt groot vliegtuig.

Eenmaal geland heel snel door douane geraakt en voor ik het wist stond ik buiten. Super kleine luchthaven. Mijn GoTrip chauffeur stond al op mij te wachten. De trip naar de stad was interessant. Probeer hier zelf niet te rijden was de tip van Luca de chauffeur. Verkeer is crazy. Bijna zelf accident gehad. Lijnen op de baan zijn ook meer aanduidingen van richting dan dat ze er mooi tussen rijden. Doet me wat denken aan Latijns Amerika.

Eenmaal aangekomen aan hostel Fabrika, de eerste tegenvaller van de dag. Mijn boeking was blijkbaar niet goed doorgekomen. En de hostel zat volledig vol. Ze gingen voor mij een oplossing zoeken. Na een uurtje wachten heb ik zelf maar voor iets gekeken. Het vinden was een ander paar mouwen. Stond nergens aangegeven. Heb dan maar gebeld aan 4,50 euro per minuut. Moest blijkbaar een grote bruine deur zoeken met een code. Ik moest de code ingeven en naar tweede verdiep gaan. Daar stond eerst niemand, dacht van lap daar gaan we weer. Maar plots dook er een ventje op die me in gebrekkig Engels verder kon helpen.

Na me wat verfrist te hebben, op zoek naar wat eten. Maar eerst een koppeltje hulpeloze Russen geholpen. Ze waren aangekomen en der stond weer niemand aan de receptie. Heb dan een Whatsappje gestuurd naar de eigenaar en ze waren me vré dankbaar.

Voila en nu heb ik net gedaan met eten. Ojakhuri of te wel vlees met patatten 😁. Heel wat volk zien passeren. Veel schoon volk. Maar ook vrouwen met nen halve burka aan.