Zit 3 dagen achter dus zal alles in één keer schrijven. Na mijn drinkgelag met diene Belg toch fris opgestaan. Ik wou om 8u de bus nemen naar Ushguli. Eenmaal in het busstation aangekomen was er maar een bus om 10u. Voor niets zo vroeg opgestaan. Dan maar mijn tijd spenderen in een koffiebar.

Het was 2 uur rijden naar Ushguli. Ushguli is een klein dorpje in de bergen en is de hoogste nederzetting in Europa. Het is ook UNESCO Werelderfgoed. Dus weer iets om af te vinken.

De volgende dag ging ik wandelen. Vol goede moed begonnen aan mijn trip naar de Koruldi lakes. Het begon al om Mestia uit te geraken. De wegen waren enorm stijl. Ik was nog niet aan mijn berg en ik was al buiten adem. Het zweet liep van mij. Conditie is toch niet meer wat het geweest is en tel daar nog de Corona kilo’s bij. Onderstaande foto is zowat halverwege.

Eenmaal boven op de berg was ik kapot en ik moest nog 2 uur wandelen naar die meren. Ik besloot dan maar om boven op de berg wat te genieten van het uitzicht en daarna op t gemak terug te keren.

Onderweg naar beneden wat volk tegengekomen die op weg waren naar boven, maar het was ondertussen 15u en die moesten nog naar boven. Heb heb daar maar wat moed ingesproken. De weg die ik om terug te keren heb genomen was immers immens stijl. Dat heb ik ook ondervonden, verschillende keren weggegleden en eenmaal ook plat op de grond.

Als beloning stond er beneden een frisse pint.

De volgende dag terug vroeg opgestaan. Ik heb minder moeite met vroeg opstaan op vakantie dan tijdens het werk blijkbaar. Ditmaal wel een bus om 8uur. Onze buschauffeur was nen zot. Hij vloog met zijn rammelbak door de haarspeldbochten, voorbijsteken in een bocht was ook geen probleem en iedereen voor hem moest hij voorbij. Ik was blij na 3 uur dat ik nog leefde.

In Zugdini was het vreselijk warm, wat een verschil met de bergen. Ik moest 20 minuten wandelen naar de guesthouse en mijn t-shirt was kletsnat. Vlug een verse aangedaan en de stad wat gaan verkennen.

Het was zo warm dat mijn t-shirt terug doorweekt begon te geraken. Mijn zoektocht naar een terrasje draaide op niks uit. Buiten de supermarkt plunderen voor frisse drank en mijn vervoer voor morgen regelen heb ik niet veel uitgestoken.

Morgen naar de Zwarte Zee.

Tot 10 uur geslapen, was lang geleden en was nodig. Dan ontbijtje genomen en verschillende koffies. Ik voelde toen al dat ik niet veel ging uitsteken. En het is waarheid geworden.

Buiten mijne was herdoen, was niet zo goed gelukt een paar dagen geleden met douchegel, heb ik gewoon terrasjes gedaan, wat gelezen, wat naar de mensen kijken.

Daarna een restaurantje gedaan. Er was een klein terras met 2 tafeltjes. Aan een van de tafels zaten 2 mannen. Na een beetje in het Engels gepraat te hebben, vroeg hij van waar ik was. Hij was ook van België. Van Avelgem en had familie in Bellegem en Kooigem.

Het was ne gezellige avond. Die vent had al heel wat tegengekomen. Zijne maat die er bij zat kon niet praten door een beroerte. Maar ze kwamen goed overeen. Die vent uit Avelgem had in Noorwegen gewoond, ook in Oekraïne en nu in Georgië. Het werd nen laten en had ook teveel wijn op. Moet maar zo lekker niet zijn.