Zit 3 dagen achter dus zal alles in één keer schrijven. Na mijn drinkgelag met diene Belg toch fris opgestaan. Ik wou om 8u de bus nemen naar Ushguli. Eenmaal in het busstation aangekomen was er maar een bus om 10u. Voor niets zo vroeg opgestaan. Dan maar mijn tijd spenderen in een koffiebar.

Het was 2 uur rijden naar Ushguli. Ushguli is een klein dorpje in de bergen en is de hoogste nederzetting in Europa. Het is ook UNESCO Werelderfgoed. Dus weer iets om af te vinken.

De volgende dag ging ik wandelen. Vol goede moed begonnen aan mijn trip naar de Koruldi lakes. Het begon al om Mestia uit te geraken. De wegen waren enorm stijl. Ik was nog niet aan mijn berg en ik was al buiten adem. Het zweet liep van mij. Conditie is toch niet meer wat het geweest is en tel daar nog de Corona kilo’s bij. Onderstaande foto is zowat halverwege.

Eenmaal boven op de berg was ik kapot en ik moest nog 2 uur wandelen naar die meren. Ik besloot dan maar om boven op de berg wat te genieten van het uitzicht en daarna op t gemak terug te keren.

Onderweg naar beneden wat volk tegengekomen die op weg waren naar boven, maar het was ondertussen 15u en die moesten nog naar boven. Heb heb daar maar wat moed ingesproken. De weg die ik om terug te keren heb genomen was immers immens stijl. Dat heb ik ook ondervonden, verschillende keren weggegleden en eenmaal ook plat op de grond.

Als beloning stond er beneden een frisse pint.

De volgende dag terug vroeg opgestaan. Ik heb minder moeite met vroeg opstaan op vakantie dan tijdens het werk blijkbaar. Ditmaal wel een bus om 8uur. Onze buschauffeur was nen zot. Hij vloog met zijn rammelbak door de haarspeldbochten, voorbijsteken in een bocht was ook geen probleem en iedereen voor hem moest hij voorbij. Ik was blij na 3 uur dat ik nog leefde.

In Zugdini was het vreselijk warm, wat een verschil met de bergen. Ik moest 20 minuten wandelen naar de guesthouse en mijn t-shirt was kletsnat. Vlug een verse aangedaan en de stad wat gaan verkennen.

Het was zo warm dat mijn t-shirt terug doorweekt begon te geraken. Mijn zoektocht naar een terrasje draaide op niks uit. Buiten de supermarkt plunderen voor frisse drank en mijn vervoer voor morgen regelen heb ik niet veel uitgestoken.

Morgen naar de Zwarte Zee.

Tot 10 uur geslapen, was lang geleden en was nodig. Dan ontbijtje genomen en verschillende koffies. Ik voelde toen al dat ik niet veel ging uitsteken. En het is waarheid geworden.

Buiten mijne was herdoen, was niet zo goed gelukt een paar dagen geleden met douchegel, heb ik gewoon terrasjes gedaan, wat gelezen, wat naar de mensen kijken.

Daarna een restaurantje gedaan. Er was een klein terras met 2 tafeltjes. Aan een van de tafels zaten 2 mannen. Na een beetje in het Engels gepraat te hebben, vroeg hij van waar ik was. Hij was ook van België. Van Avelgem en had familie in Bellegem en Kooigem.

Het was ne gezellige avond. Die vent had al heel wat tegengekomen. Zijne maat die er bij zat kon niet praten door een beroerte. Maar ze kwamen goed overeen. Die vent uit Avelgem had in Noorwegen gewoond, ook in Oekraïne en nu in Georgië. Het werd nen laten en had ook teveel wijn op. Moet maar zo lekker niet zijn.

Vandaag zou het een transport dag worden. Zes uur naar Mestia, een bergdorpje die niet echt toegankelijk is. De weg er naar toe was enorm mooi, maar met het nodige heen en weer geschud. Onderweg stopten we aan de 7 grootste dam ter wereld.

Eenmaal in Mestia aangekomen, hebben we een van de beroemde torens beklommen. Elke welgestelde familie had zo’n toren.

Daarna zijn we met skiliftjes naar de top van een berg gegaan om daar te genieten van de uitzichten.

‘s Avonds gaan eten in een leuk restaurantje. Deze keer een brochette met frieten.

Deze morgen een leuk cafeetje gevonden om te ontbijten. Geen 4 pannenkoeken deze keer, maar een croissant met crème.

Om 10 uur stond ik klaar voor de volgende toer. Dit maal zou de groep iets groter zijn. Een koppel Indiërs met hun dochter. Een Australische, een Oezbeekse, ne gast uit Slovakije en een Fransman. Verder nog 3 zussen uit Quatar en een Letse met haar moeder. Terug een mooie mengelmoes.

Eerste stop waren de Prometheus grotten. Was een beetje gelijkaardig als vorig jaar in Slovenië. Was wel een grote bende, zeker 40 man. Ik liet me al snel helemaal naar achter zakken, want ik krijg het ervan als ze in uwe rug zitten te duwen.

Tweede stop waren de hangbruggen bij de Okatse Canyon. In tegenstelling tot de grotten in de felle zon. Maar om er te geraken moesten we van onze minibus overstappen in jeeps. De weg er naar toe was op zijn minst gezegd interessant. Een smalle aardeweg vol putten. We werden goed door elkaar geschud.

Ondertussen was het al 15u en we hadden allemaal enorm veel honger. Het was nog een uur rijden naar de volgende plaatst en daar konden we eten. Het werd er vré gezellig. Ik zat samen bij de Australische, Oezbeekse en 1 van de drie zussen. De Oezbeekse wist hare weg met de wijn, ik bleef bij halve liters.

Na het eten gingen we naar de laatste stop, de Martvili canyon. Daar deden we een boottochtje op de rivier in de canyon. Eindelijk was het eens fris. Er werd flink wat afgelachen.

‘s Avonds had ik eventjes genoeg met Georgisch eten en heb ik een pizza besteld in het Hoegaarden restaurant. Ze hadden wel geen Hoegaarden enkel Stella.

Vandaag stond er maar om 12u iets op het programma, daarom eens op t gemak gaan ontbijten. Een of ander vruchtensap, hele lekker koffie en pannenkoek met Nutella en hazelnoten. Was enorm veel, maar ging tot 3 uur niets meer eten.

Om 12 uur begon de tour. De groep was iets minder spraakzaam dan de vorige toer. Eerste stop de Bagrati kathedraal.

Daarna naar het Motsameta klooster. Was enkel te bereiken via een smalle weg. Rondom rond waren er immers diepe canyons.

Laatste stop was het Gelati klooster. Onze gids was een echte spraakwaterval. Op een heel snel tempo bleef hij maar babbelen over de geschiedenis van de verschillende plaatsen.

Om 15u waren we terug. Kutaisi voelt alhoewel het aantal graden gelijk is aan Tbilisi, veel warmer aan. Het is er veel vochtiger. Blijkbaar door de aanwezigheid van de Zwarte Zee en de bergen die de andere kanten omringen. Ik heb dan wat in het park gezeten om naar mensen te kijken 😁.

Vlug bij een street food winkeltje wat te knabbelen genomen en dan mijne was doen met douchegel 😬.

Nu zit ik te dineren in Sisters. Blijkbaar een goed restaurant, ietsje aan de duurdere kant voor Georgische normen. Wel moeilijk te vinden, staat nergens aangegeven en je moet naar het tweede verdiep van een appartementsgebouw. Ik had geluk want het was volledig gereserveerd. Maar als je alleen bent is er altijd iets vrij. Deze keer geen pinten, maar een rode wijn. Een Saperavi. Als voorgerecht had ik gelezen dat de pumpkin dish heel lekker was. Het was verrukkelijk. Het ziet er misschien niet uit, maar de smaak was zaaalig.

Als hoofdgerecht terug kip. Was de specialiteit van het huis. Kip met pruimen en granaatappel. Zeer goed gekruid, wat koriander en lichtjes pikant.

Als je wat meer betaald is het vaak toch verfijnder 😬. Ben nu nog aan het twijfelen om nog iets erbij te nemen. t Is nog een glas wijn geworden.